Bajka po Śląsku z fabułą... w Rybniku. Napisał ją mieszkaniec miasta

- Wiela lot tymu to było? Kery to był król? - Achim mioł złe przeczuci.

- Przeca wiysz kery. Stanik. Beztórz ni moga z tobōm jechać.

- Jego mag Kazik już dŏwno niy żyje. Czy idzie to jakoś ôdkryncić?

- Mag pedzioł mojimu fatrowi coś takigo: "Niy dŏłeś posiednyć tyj baby królowi, bestoż

klōntwa jako żech na was ciepnoł zmusi was do życio choby ôdrzutki. Polować na was ludzie

bydom aż was dopadnom. Klōntwa może być zerwano, yno niy powiem wom jak".

- Zaryzykuja. Pojedziesz zy mnom do króla. Coś wymyślymy.

Zarozki tyż sie popakowali i koło połednia ôpuścili wioskã. Achim cołkõ drōgã

kombinowoł nad klōntwom. Ana zaś myślała jak zabić króla za to co zrobiōł jej familiji.

Kedy dojechali na plac było już ćma. Achim zajrzoł do izby fatra, ale tyn już społ. Królewski

dŏchtōr uspokojōł go, że fater czuje sie lepij. Ôd dwōch dni nawet zaczōn stować z wyra.

Spokojny ksionże poszoł se legnyć do swojij izby.

Po ôstatnich wydarzyniach niy umioł zasnōńć. Myśloł ô tyj cołkij sytuacyji tak fest, że

poszoł zerknyć do izby Any. Jako że ôna tyż niy poradziła zasnōńć to se ô bele czym gŏdali.

Nawet sie niy kapli jak zaczli sie kulać po sagu we wyrze. Tak im było dobrze, że tyj nocy

sztyry razy to zrobiyli. Aż w kōńcu padli wykończyni.

Rano ôbudził ich alarm. Trymbacz ôbznŏjmił śmierć króla. Serwali sie na rōwne nogi.

Achim zarozki polecioł do królewskij izby. Przyklynknoł przy wyrze, wzion rynkã fatra

i ślimtoł. Za nim pomału prziszła sie Ana. Dała rynkã na ramiyniu ksiyncia. Ana niy ślimtała

po śmierci szwigerfatra. Jeszcze przed jego pogrzebym ôdbōł sie ślub ksiyncia Achima

i ksiynżniczki Any. Ôd samego poczontku to było goronce małżyństwo. Wszyski izby

sōmsiadujōnce z szlafsztubōm nowego króla trza było zrobiyć puste, bo głośne dźwiynki było

w nich słychać. Wartko tyż trza było kupić nowe wyro bo stare niy wytrzimało takigo naporu

i mocy modyj pŏry. Tak beztrosko płynyły modym dni, że dopiyro przi nastympnej pełni

kapli sie że klōntwa znikła i Ana już sie niy zmiynio we wilka. Dalij już se żyli długo

i szczyńśliwie, a hned tyż jejich familijŏ sie powiynkszyła ô małe bajtle.