Niech rosnom te Alberty i inksze Plusy

Miyszkom blisko drogi i mom te wielki szczyńści, żech jest na bieżonco powiadomiono co se moga prawie za darmo kupić.

 

Domyślocie się chyba, że chodzi o te roznoszone reklamy. U somsiadow to się nazywo „Preislista”. My co miyszkomy we swojich chałupach som w lepszym sztandzie, bo wiymy co potym z tom promocyjnom ofertom zrobić. Normalnie wzionść na podpolka do pieca. Radzi my som tym zwykłym, gazetowym, bo te glancowane nie chcom się polić. Borocy ci na blokach, co musieli pisać oświadczynia, że nie życzom se dorynczanio reklam, kiere ich zasypywały. Profit majom ci, co to roznoszom, pora groszy się im uzbiyro.

 

Nikiedy bych tak jaki łacny stołek kupiyła, ale kaj tam pojada do Żor. Byłach zdziwiono jak somsiadki, chwolyły się że były w „Oszomie” i domyślałach się, że jest to sklep z tymi oszołomionymi cynami. Teraz jeszcze po blisku jest „Plus”, „Albert”, „Kaufland”, i jeszcze przibydzie „Tesco”. Muszom nadchodzić jaki dobre czasy, bo żeby nakupić trza mieć piniondze...

 

Ludziom nie wygodzisz. Downij nie było towaru. U masarza, to my tak po japońsku czytali: „Nagihaki”, a we spożywczym był dyżurny ocet, (choć nikiedy i octu nie było) a piniyndzy dość, bo to każdy mioł robota, a choć licho robiył wiedzioł, że: „czy się robi, czy się leży dwa tysionce się noleży”. Sprzedowaczki mogły se za ladom odpocznyć, kiej towaru nie było a nad ladom wisiało stworzone przez jakigoś mondrale hasło:” Szanuj swój i cudzy czas mów szybko i opuszczaj nas” a sklepowe godały jak nagrane na taśma: „nie ma, nie ma, nie ma... (a wypłata była). Jakby to teraźniejsi sklepiorze widzieli chyba by ciynżko zaklyni.

 

Dzisiej ku utropiyniu prywatnych skepikorzy co rusz miasto sprzedowo kolejne działki pod supersklepy, żeby zebrać piniondze na gnymbionce ich ze wszystkich stron potrzeby. Starzi ludzie godali: „że lepszo gorść handlu, jak miech roboty”. Skoro tak mo być niech już tak rosnom te „Alberty” i inksze „Plusy”, możno obstojom, a możno pozeżyrajom się jak modliszki.

 

Jak teraz widzymy tych koczujoncych pod wielkimi sklepami ludzi, kierzi dowiedzieli się o wielkij promocji, to sie nom spominajom te nocne kolejki, kiere my stoli jak mieli prziwiyźć do naszego sklepu kawa abo apluzyny. Jak kole połednia my prziszli z tym pakietkiym kawy dudom to my go ani nie otwiyrali, bo my musieli kropki walerianowe brać - tak nom serce prało!

 

Dzisiej tych sklepow je moc, ani nie wiadomo do kerego iść co je tela roztomańtych „okazji” i jak wlezymy do tego sklepu yno po nugle to wylezymy z całom kupom inkszych rzeczy, kere nom wcale do szczyńścio nie som potrzebne. Nikierzi do sklepu idom, żeby mieć lekciejszo głowa bo jak to piszom w tych kolorowych gazetach:” najlepszym lekarstwem na stres-zakupy”, ale wylazujom z lekom kapsom. Tak tyn towor ustawiajom tak, że niczego nie idzie zność a jeszcze idzie się tam stracić (to je podobno taki „chwyt marketingowy”). Jak już tam zońdymy to klajd z tej kolorowej reklamy wcale ni ma taki łacny, tyn namiot taki wielki, zimioki wcale taki fajne a te wszystki obniżki som dopiyro od jutra.

 

Ślązaczka Aniela