Som człowiek nie wiy co czyni w gniywie

Dzisiej napisza i o takim czymś, co jest najpiykniejsze na świecie - o miyłości.

 

„Som na tym świecie siostry dwie, dwa gorejonce ognie, obie som mocne yno, że... ni mogom być przi sobie. Obie wyndrujom po tym świecie szukajom ludzkich ronk i serc. Miyłość dar Boży - z nieba jest, ninawiśc - bynkart czartowski”.

 

Miyłość, kochani, pszoci, roztomańcie to nazywajom a to wszystko jest jedno i to samo, trwo od poczontku świata, bo przeca wszystko miało poczontek od miyłości, ale zaroz znodła się przi nij nienawiść. Najpiykniejsze ksionżki i pieśniczki powstowały z miyłości i o miyłości. Były też i som miyłości złe, zdradliwe, ale tych szczyńśliwych jest wiyncyj. Szczyńśliwo jest familijo, w kerej ojcowie se pszajom i pszjom dzieciom a dzieci im.

 

Przipomniała mi się przeczytano w starej gazecie tako historia „Dartych listow” (Targanych listow) - taki był nagłowek. A było to tak: młodo kochajonco się porka powadziyła się a że przisłowi godo: ”som człowiek nie wiy co czyni w gniywie”. Dziołcha siadła i pisze do synka: ”Ty se nie myśl, że jo ci tak ogromnie pszaja” itd. Przeczytała i potargała, pisze drugi: jo cie tak wcale z miyłości nie całowała. Przeczytała podumała i zaś stargała. Naroz zaczła płakać wziona kartaka z kwiotkiym i pisze: kocho cie Jasiu i tynsknia. Ania.
Na drugi dziyń Jasiek przituloł swoja Ania. Jedno dobre słowo stykło żeby na nowo byli szczyńśliwi. Jak już tak o listach to jeszcze było o takim wyśpiywanym w rozpaczy i żolu: wszystko przepadło, wszystko na próżno twój list dostałam o dzień za późno”

 

Młodym zaś nikiedy pasuje pieśniczka Marka Grechuty, w kerej rozmyślajom: „czy to jest przyjaźń czy to jest kochnie”.

 

Jeszcze też były kartki, kiere powadzone małżyństwo pisało do siebie. Downij był zwyczaj, że na szychta budziyła chłopa jego baba, zdarzyło się ,że chłop był po tej ostudzie, zwadzie zawziynty, nie chcioł się odezwać i napisoł na kartce: „jutro stowom pryndzyj, obudz mie o czwortej. Baba przeczytała i tez napisała kartka kiero położyła przi łóżku:”stary stowej już je sztyry i byłby zawziynciuch zaspoł, kieby nie usłyszoł, że jego baba szykuje mu w kuchni dublik do roboty. Jak wychodziył do roboty starym zwyczajym powiedziała: z Bogiym, dała mu dziubka i jak prziszoł ze szychty oba o zwadzie zapomnieli.

 

A jakby tak spomnieć takich co to 50-60 lot przeżyli w małżeństwie - oni to se doprowdy pszajom, som radzi, ze ni muszom być sami: serce do serca czule przemawia, bo stara miłość znów się odnawia”

 

Na zakończyni spomna jeszcze św. pamiynci ks. Twardowskiego kiery to powiedzioł: „śpieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko odchodzą.”
Wszystkich kierzi pszajom, miyłujom, kochajom pozdrowio ślonzoczka Aniela, kiero tez pszaje.