Lata 40. w Raciborzu - odbudowa miasta
Kto był pierwszym powojennym prezydentem Raciborza? Jakie były początki PSS Społem oraz Domu Handlowego "Bolko"? Jak w zniszczonych mieście odbudowywano przemysł, służbę zdrowia oraz instytucje kultury? Zachęcamy do podróży po pasjonujących dziejach Raciborza. Na początek - zapomniana historia z lat 40. XX wieku.
Przemysł
Fabryka cukierków „Ślązak” już w 1945 roku produkuje 65 ton wyrobów cukierniczych. Asortyment produkcji obejmuje około 60 różnorodnych wyrobów cukierniczych i czekoladowych. W tym samym roku rusza Fabryka Mydła (późniejsze Zakłady Chemii Gospodarczej „Pollena”), a Zakłady Elektrod Węglowych zostają uruchomione ponownie 15 maja 1946 roku i pod koniec tego roku zatrudniają już 600 osób. W 1949 roku w planie 6-letnim rusza budowa Fabryki Kotłów Rafako. Pierwsze produkty: kotły o wymuszonym obiegu wody i zbiorniki opuszczają zakład w 1952 roku.
Kultura
Inicjatorem życia kulturalnego w mieście staje się Powszechna Spółdzielnia Spożywców, a to za sprawą dobrze zorganizowanej świetlicy, w której odbywają się wieczorki towarzyskie i zajęcia zespołu teatralnego pod kierunkiem byłych aktorów: Marcjanny i Anastazego Pomagajbów. Do grupy spółdzielców – aktorów należą: Czesław Miłota, Józef Koczy, Elżbieta Koczy, Helena Potyka, Franciszek Szajowski i Bolesław Wesołowski. W 1948 roku zespół wystawia pierwszą sztukę. „Chata za wsią” J. I. Kraszewskiego cieszy się taką popularnością, że aktorzy grają przedstawienie we wszystkich okolicznych wioskach. W lipcu 1945 r. Związek Zawodowy Kolejarzy uruchamia przy ul. Piaskowej „Klub Robotniczy Kolejarzy”, a miesiąc później powstaje pierwsza księgarnia w Raciborzu, mieszczącą się przy ul. Londzina 1. W 1949 roku rozpoczyna się budowa Raciborskiego Domu Kultury, który zaczyna działać 1 lutego 1952 roku. Na głównej sali RDK-u może zasiąść 800 osób, a obszerna sala kameralna staje się miejscem licznych wystaw, odczytów, spotkań i narad. Mecenat nad działalnością placówki sprawuje wydział kultury i sztuki Urzędu Miejskiego w Raciborzu.
Szkolnictwo
Pierwsze dwie szkoły w mieście (SP nr 1 na Ostrogu i SP nr 2 na Płoni) rozpoczynają działalność już 7 i 15 czerwca 1945 roku. Uczęszcza do nich 441 uczniów, których uczy 12 nauczycieli. We wrześniu tego samego roku działa w mieście siedem szkół, co pozwala na zapewnienie warunków do nauki wszystkim dzieciom w wieku szkolnym. W 1949 roku pracę pedagogiczną z 3792 uczniami prowadzi 94 nauczycieli w dziewięciu szkołach zlokalizowanych w większości na obrzeżach miasta, które najmniej ucierpiały w wyniku działań wojennych. W marcu 1947 roku powstaje Powiatowa Pracownia Szkolna zajmująca się produkcją podstawowych pomocy naukowych.