Deskowania i rusztowania

Rusztowania można podzielić na robocze i montażowe. Rusztowania robocze służą jako pomosty dla pracujących robotników oraz niezbędnych materiałów, a rusztowania podporowe służą do przejęcia bocznych lub pionowych obciążeń konstrukcji lub jej elementów. Rusztowania elewacyjne (fasadowe) przeznaczone głównie do wykonywania prac przy elewacjach obiektów. Dzięki nim można przeprowadzić nie tylko tynkowanie lub malowanie budynku, montaż elementów fasad, konserwację elewacji itp., ale również wykorzystywać je do prac murarskich i montażowych. Rusztowania elewacyjne zapewniają równoczesny dostęp do dużych powierzchni ścian. Elementy rusztowań elewacyjnych są często podstawą systemów umożliwiających zarusztowanie bardziej skomplikowanych obiektów. Maksymalna wysokość rusztowań w rozwiązaniach typowych (bez konieczności wykonywania dodatkowych obliczeń statycznych) to 30-60 m, długość jest praktycznie nieograniczona. Najpopularniejsze szerokości podestu roboczego wynoszą 75 lub 110 cm. Rusztowania elewacyjne generalnie wymagają kotwienia do zarusztowywanego obiektu.

Technologia montażu

Montaż rusztowań powinien być wykonywany przez pracowników przeszkolonych w tym zakresie i być przeprowadzony zgodnie z dokumentacją danego rodzaju rusztowania i pod nadzorem osób upoważnionych do kierowania robotami budowlano-montażowymi.
Rusztowanie powinno być dopuszczone do użytkowania dopiero po jego sprawdzeniu i odbiorze przez nadzór techniczny oraz potwierdzeniu jego przydatności do określonych robót zapisem w dzienniku budowy dokonanym przez kierownika budowy.

Nośność podłoża gruntowego w miejscu ustawienia rusztowania powinna być nie mniejsza niż 0,1 MPa. Rozstawy stojaków nie powinny być większe niż: 2 m (w kierunku równoległym do ściany) oraz 1,35 m (w kierunku prostopadłym do ściany). Stężenia rusztowań przyściennych o wysokości powyżej 10 m należy mocować do stojaków i rozmieszczać na całej długości rusztowania w sposób zapewniający nieprzesuwalność węzłów. W pionie należy je umieszczać w odstępach nie większych niż 6 m. Konstrukcję rusztowania należy kotwić do ściany. Siła w cięgnie kotwiącym nie może być mniejsza niż 2,5 kN, a odległość między zakotwieniami nie powinna być większa niż 5 m. Kotwy (haki) należy wbijać w kołki drewniane osadzone uprzednio w ścianie na głębokość przynajmniej 20 cm. Każde rusztowanie przyścienne powinno mieć wydzielone miejsce dla komunikacji pionowej pracowników pracujących na rusztowaniu. Odległość między sąsiednimi pionami komunikacyjnymi dla pracowników nie powinna być większa niż 40 m.

Konstrukcja wysięgników transportowych powinna zapewniać przeniesienie obciążenia pionowego pięciokrotnie większego niż obciążenie dopuszczalne i obciążenie poziome od naciągu liny. Do transportu materiałów o masie większej niż 150 kg powinna być wykonana wieża wyciągowa jako konstrukcja samodzielna przylegająca do konstrukcji rusztowania. Rusztowania usytuowane bezpośrednio przy drogach (ulicach) powinny mieć daszki ochronne nachylone w kierunku rusztowania pod kątem nie mniejszym niż 40° do poziomu. Miejsca placu budowy, gdzie prowadzony jest montaż lub demontaż rusztowań oraz gdzie wykonuje się roboty na rusztowaniach, należy oznaczać za pomocą tablic ostrzegawczych umieszczonych na widocznych miejscach. Na rusztowaniach i wieżach wyciągowych powinny być wywieszone tablice informacyjne o dopuszczalnym obciążeniu pomostów rusztowania i pomostu wyciągu. Ustawianie i rozbieranie rusztowań jest zabronione:
• zmroku, jeżeli nie zapewniono oświetlenia dającego dobrą widoczność,
• w czasie gęstej mgły, opadów deszczu i śniegu oraz gołoledzi,
• podczas burzy i wiatru o szybkości przekraczającej 10 m/s,
• w sąsiedztwie czynnych linii elektroenergetycznych, jeżeli odległość licząc od skrajnych przewodów są mniejsze niż: 2 m dla linii NN, 5 m dla linii do 15 kV, 10 m dla linii do 30 kV lub 15 m dla linii powyżej 30 kV (jeżeli warunki te nie są spełnione, przed rozpoczęciem robót należy linię wyłączyć spod napięcia).