Jak skorzystać z ulgi internetowej w PIT za 2016 rok?
Przy rozliczaniu PIT za rok 2016 nadal jest możliwość skorzystania z ulgi internetowej. Jednak coraz mniej podatników korzysta z tej opcji. Przyczyną tego nie jest jednak mniejsza liczba osób korzystających z Internetu, ale zmiana przepisów, która nie pozwala na odliczenie jednemu podatnikowi tej ulgi dłużej niż przez dwa kolejne lata.
Regulacje, dokumenty i faktyczna zapłata.
Regulacje dotyczące ulgi internetowej w PIT są dość skromne. Ustawodawca wskazał, że podstawa opodatkowania jest obniżana m.in. o wydatki, które podatnik ponosi z tytułu użytkowania sieci Internet w wysokości, która w roku podatkowym nie przekracza 760 zł. Podana została tylko maksymalna kwota odliczenia. Natomiast w zeznaniu należy podać faktycznie poniesione wydatki, które tej kwoty nie mogą przekroczyć. Ulga ta stanowi odliczenia od dochodu, pomniejsza więc podstawę opodatkowania, a nie podatek do zapłaty.
Chcąc skorzystać z ulgi internetowej można odliczyć wszelkie wydatki, które są związane z samym korzystaniem z Internetu. Można więc wskazać tylko opłaty związane z abonamentem za użytkowanie, opłaty za dostęp oddzwaniany, a także za Internet mobilny (w tym przypadku można odliczyć również ilość danych wysłanych/ściągniętych). Co ważne, odliczeniu podlegają także wydatki ponoszone na użytkowanie Internetu w kafejce internetowej (choć te są raczej już mało popularne). Nie odgrywa żadnej roli miejsce, z którego korzysta się z Internetu. Istotne znaczenie ma natomiast fakt poniesienia tych wydatków w ciągu roku. Istotne jest, że nie można odliczyć innych wydatków, które są ponoszone, by w ogóle móc korzystać z Internetu. Chodzi tu przykładowo o zakup urządzeń (kabel czy router), podłączenia sieci czy jej konserwacji, a także opłaty aktywacyjnej.
Podkreślenia wymaga to, że odliczyć można tylko te wydatki, które zostały poniesione w danym roku podatkowym na korzystanie z Internetu. Ustawodawca nie wskazał dokumentów, które miałyby potwierdzać poniesienie tych wydatków. Podał jednak ich niezbędne elementy. Na dowodzie, który potwierdza poniesienie wydatku powinny więc znaleźć się co najmniej: dane identyfikujące kupującego oraz sprzedającego, rodzaj zakupionej usługi, a także kwota zapłaty. Przeważnie takim dokumentem jest faktura wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami. Może to być również e-faktura, które często przesyłane są drogą mailową lub można je pobrać po zalogowaniu się na konto dostawy Internetu. Dokumentem takim nie może jednak być paragon, gdyż nie zawiera on wskazanych wyżej elementów, które są niezbędne do odliczenia ulgi.
Ważne jest także to, że w celu skorzystania z ulgi, niezbędne jest dokonanie zapłaty w danym roku podatkowym. Chcąc skorzystać z odliczenia, należy więc posiadać nie tylko fakturę, ale również potwierdzenie dokonania zapłaty. Może to być zarówno przelew bankowy, dowód KP, potwierdzenie wpłaty w banku, czy adnotacja sprzedawcy na fakturze o jej zapłaceniu. Co istotne, o możliwości odliczenia decyduje nie okres, którego faktura dotyczy, ale faktyczna data jej opłacenia.
Jak już wskazano wyżej, maksymalna kwota odliczenia to 760 zł w skali roku. Jeżeli wydatki podatnika przekraczają tę kwotę, to w zeznaniu i tak nie może odliczyć więcej niż zostało to określone w przepisach. Jeśli natomiast jego wydatki są niższe, to niewykorzystana ulga nie przejdzie na kolejne lata.
Co jeszcze warto wiedzieć?
Jeżeli wydatki związane z korzystaniem z Internetu są ponoszone przez kilka osób, a na fakturze znajdują się dane każdej z nich, to z odliczenia mogą w odpowiedniej części skorzystać wszyscy. Każdej z nich przysługuje własny limit odliczenia w wysokości 760 zł. Ta zasada ma zastosowanie także do małżonków.
Przepisy podatkowe ograniczają również okres, w którym można skorzystać z ulgi internetowej. Podatnikowi ulga przysługuje tylko przez dwa kolejno następujące po sobie lata podatkowe i to tylko wtedy, gdy wcześniej z niej nie korzystał.
Z ulgi internetowej mogą skorzystać wszyscy podatnicy, którzy rozliczają się na zasadach ogólnych wg skali podatkowej oraz podatnicy płacący ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Dotyczy to więc osób, które rozliczają się na formularzach podatkowych PIT-28, PIT-36 oraz PIT-37. Należy ją wykazać na załączniku PIT/O i przenieść do zeznania rocznego.
Materiał zewnętrzny