Tylko koni brak

Ze Strzelec Opolskich przybył pan Zbyszek i przywiózł ze sobą dwie klacze szlachetne – myszatą i siwą, dwulatkę i roczne źrebię. Pietrowicki targ polecili mu koledzy. – Jest jedyny taki w okolicy – zaznaczył hodowca. Wcześniej sprzedawał konie wśród znajomych i chciał sprawdzić zainteresowanie na targu. Zawiódł się. – Brakuje zarówno kupców ,jak i koni. Nie wiem czy jeszcze przyjadę, ale może trzeba kilka razy się tu pojawić, żeby ludzie się dowiedzieli – rozważał głośno. Przybysz ze Strzelec Opolskich jest hodowcą od dekady.

Targ jedyny w okolicy

Kobyłę śląską prezentował na targu Jan Jambor z Brzezia. – Ma dwustronne pochodzenie i wpis do księgi głównej na 80 punktów. Miała już cztery źrebaki, teraz będzie z piątym na wiosnę – opowiadał nam miłośnik koni. Ma ich w domu 7. Kobyła, którą przywiózł ma już 7 lat. – Lata uciekają, a sześć jeszcze mam w domu. To na źrebięta przeważnie – dodał. Swoją własność chciał przede wszystkim zaprezentować, ale był otwarty na negocjacje. – Z kupcem chętnie bym się spotkał u siebie w domu i stamtąd coś sprzedał – tłumaczył pan

Jan. Średnia cena konia wynosi 4 tys. zł i zależy od jego wagi. Mężczyzna chwali targ pietrowicki, bo można się na nim pokazać. – Chodzi się, orientuje, czegoś można się dowiedzieć. Są tu ludzie z regionu. Naokoło nie ma innych takich targów – zauważył. On również podkreślał, że przydałoby się „żeby jakiś koń na targu zawsze był” i dlatego przywiózł pokazać swoją klacz. Jambor tłumaczył małą liczbę wystawców okresem wakacyjnym i żniwnym.

„Zieloni” w Żorach nie chcieli

Bryczkę „starą i zwykłą, ale odnowioną” próbował sprzedać Józef Berak. Przybył z wnukiem z Lublińca. – Mamy w domu koniki. Jedzie się bryczką na dożynki, bo przyjdzie sołtys to się bierze bryczkę i jedzie – snuł opowieść dojrzały mężczyzna. Pojazd miał podłoże przedwojenne, a jego górna część została odnowiona. – Co trza było się wyrzuciło, a co trza było wstawiło – wyjaśniał na temat bryczki dla 6 osób. Osobiście remontował pojazd. – Bez wyuczenia, całą zimę na to poświęciłem – zaznaczył. Jaki był koszt przedsięwzięcia? – Sprzedaję za połowę tego ile powinna kosztować. Wołam dziś 3,5 tys. zł – rzekł pan Józef. Czy pojawili się kupcy? Z przeciągłym „aaa” machnął tylko ręką i stwierdził, że wraca do domu. Żałuje, że bliżej nie ma jakiegoś targu końskiego, bo odległość 100 km go zniechęca. Wcześniej jeździł na targowisko do Żor. – Polikwidowali to. Było w lesie, na boku i lepiej. „Zielonym” nie pasowały te konie. Weterynarz zamknął. Potem nie wyszło w Zebrzydowicach więc tutaj próbują. Czy to się przyjmie na dłużej? Jedno co niezłe to chociaż ludzi jest trocha – podsumował J. Berak.

Oprac. (ma.w)

---

Komentarz

Targowisko końskie odwiedziliśmy na początku roku, gdy temperatury były niewiele na plusie. Wówczas koń był jeden, ale nie brakowało handlarzy akcesoriami końskimi. Jako atut Pietrowic Wielkich wskazywano wiejską okolicę i sporą liczbę odwiedzających. Narzekano jedynie na niewielką frekwencję handlarzy „żywym towarem”. Wtedy mówiono, że gdy się ociepli koni przybędzie. Niestety lipiec też okazał się niezbyt chwalebny jeśli chodzi o wystawców z klaczami i rumakami. Wciąż potrzeba czasu, ale i nakładów na reklamę w środowisku „koniorzy” by targ nie tylko się odbywał, ale mógł się rozwijać.