W SZAROŚCIACH - arcyciekawa wystawa fotografii Zbigniewa Podsiadło

Wernisaż wystawy uświetni występ rybnickiej grupy LANKAI, którą tworzą Ania Robek, Paulina Krusberska i Grzegorz Kozłowski. Zajmują się akustycznym graniem. Dzięki anielskim sopranom dziewczyn i dźwiękom ukulele oraz instrumentom perkusyjnym takim jak djembe, cabasa czy kij deszczowy, na których gra Grzegorz, swoją muzyką tworzą urokliwą atmosferę, pełną ciepła i delikatności.

Inny świat Podsiadły

Na tej wystawie Zbigniew Podsiadło wprowadza nas w nieznany, groźny i dziwny świat. Jest ona zupełnie niepodobna do ważnych w jego twórczości  poprzednich realizacji „Prowincja” czy „Łemkowyna”. To były wystawy mieszczące się w nurcie dokumentu społecznego. „Prowincja” była obrazem degradacji Polski małomiasteczkowej w czasach PRL-u, a oglądana obecnie pokazuje, że nic się niestety od tamtych czasów nie zmieniło. „Łemkowyna” natomiast to piękna, wzruszająca opowieść o mało znanym zakątku naszego kraju, którego mieszkańcy, pomimo trudnej historii, zdołali zachować odrębność kulturową, językową i religijną. Wystawa „W Szarościach” nie jest retrospektywą w potocznym znaczeniu tego słowa. To nowe - z ostatnich lat - fotografie, inne myślenie. Nowa też forma, choć autor lubił i często używał obiektywu szerokokątnego, zawsze wypowiadał się tylko w czerni i bieli, a treść była w jego fotografii najważniejsza, podczas gdy strona formalna nie rzucała się w oczy. Teraz jest nieco inaczej. Chociaż Zbyszek Posiadło potrafi doskonale łączyć formę z treścią, to wyraźnie widać, że forma jest bardzo ważna, choć i tak pełni funkcję służebną w stosunku do treści.

Projekt „Industrialna katedra” jest dominującą częścią wystawy. Tutaj najwyraźniej widać nowego Podsiadłę. Umiejętnie zastosowany szeroki kąt podkreśla monumentalność architektury, a równocześnie ogrom dewastacji. I to niebo, czasami przerażająco białe, a innym razem - smolisto czarne. To obraz futurystyczny. Może końca naszej cywilizacji, a może końca świata. Podobnie jest z innymi cyklami. „Księżycowy pejzaż” - brak najmniejszego nawet śladu cywilizacji, kontrast między białymi skałami, a czarnym niebem potęguje grozę. Surrealistyczne „Miasto” sprawia wrażenie, jakby zdjęcia były wykonane w jakimś innym, nieznanym nam, a odkrytym przez Podsiadłę świecie. W tym samym klimacie jest „Stacja Kije”, ale też „Zagroda”, czy „Uliczny krzyż”. „Witamy w piekle” i „Zakonnice” to prace na których można zidentyfikować postacie ludzkie-nieludzkie. Zakonnice wyglądają jak zjawy poruszające się w scenografii teatralnej. Natomiast moim zdaniem, zdecydowanie najlepszą pracą tej wystawy jest „Witamy w piekle” (dwie postacie w prawdziwym współczesnym inferno). Jest ona doskonałym łącznikiem między starym, a nowym Podsiadłą. Z jednej strony jest wstrząsającym obrazem naszych czasów, a z drugiej, pod względem warsztatowym, doskonale mieści się w klimacie całej wystawy. Na tej wystawie znajduję też jednak trochę „starego” Podsiadły, choć w nowym wykonaniu, tego jakby jeszcze sprzed „Łemkowyny” i „Prowincji”. To estetyczny i ładnie skomponowany tryptyk „Schody”, a także kilka bardzo udanych pejzaży. 
Andrzej Baturo

Zbigniew Podsiadło - urodził się w 1955 roku w Boruszowicach, od najmłodszych lat związany z Sosnowcem, gdzie tworzy i mieszka. Fotografuje od 1974 roku. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Obecnie prezes Okręgu Górskiego ZPAF, oraz członek Plenum Zarządu Głównego ZPAF. Wielokrotny laureat ważniejszych polskich nagród w dziedzinie fotografii, w tym: Medale i dyplomy Związku Polskich Artystów Fotografików; Medale i dyplomy Polskiej Federacji Stowarzyszeń Fotograficznych, Medal 150-lecia Fotografii, Złota Odznaka Polskiej Federacji Stowarzyszeń Fotograficznych. Liczne sukcesy na światowych salonach i wystawach artystycznych, między innymi: Srebrny medal - FIAP Zagrzeb 1977 r., Brązowy medal - Singapur 1977 r., Wyróżnienie - Rio de Janeiro 1978 r., Srebrny medal - Budapeszt 1978 r., Brązowy Medal - Moskwa 1979 r., Dyplom honorowy - Chiny 1979 r., Druga nagroda - San Francisco 1981 r., Brązowy medal - Berlin 1985 r., oraz wiele innych. W grudniu 2009 r. został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką ZASŁUŻONY DLA KULTURY POLSKIEJ. Wyróżnienie to otrzymał za dotychczasowy dorobek artystyczny oraz aktualną aktywność twórczą. Członek Rady Fundacji CENTRUM FOTOGRAFII. Członek Rady Programowej Centrum Sztuki - ZAMEK SIELECKI. Laureat Artystycznej Nagrody miasta Sosnowca w 2010 roku. Jego fotografie ukazały się w wielu fachowych magazynach artystycznych, między innymi: FOTO , Fotografia (Polska),  PHOTOGRAPHY (USA), Hungaria Foto (Węgry), FOTO CINE EXPERT (Szwajcaria), PHOTOCOMMUNICATION (Austria), Sowietskoje Foto (Rosja), Arte Fotografica (Hiszpania), Photography Year Book (Anglia).

Jest autorem wystaw indywidualnych, wystaw problemowych, m.in.: Reakcje (1977 r.), Fotografie (1979 r.), Etiuda Śląska (1984 r.), Cykle fotograficzne (1985 r.), Akt i portret (1986 r.), Prowincja (2003 r.), Łemkowyna (2005 r.), Tożsamość Miejsca (2010 r.), Tajemnica Tryptyku (2013 r.), W szarościach (2014 r.), Igrzysko Boże (2015 r.), Uczestnik i organizator plenerów i sympozjów artystycznych. Opiekun Artystyczny Stowarzyszenia Miłośników Fotografii w Sosnowcu. W ubiegłym roku obchodził jubileusz 40 lat pracy twórczej.