Najlepsi sportowcy

Wszedł także w posiadanie własnego, nowoczesnego placu ćwiczeń z bieżniami, boiskami do gier zespołowych, ćwiczeń gimnastycznych, wszystkich uprawianych dyscyplin lekkoatletycznych, przebieralniami, urządzeniami sanitarnymi, prysznicami a nawet wagonami do przechowywania przyrządów i sprzętu sportowego. Plac ten był położony dogodnie w pobliżu Odry. W ciągu 20 lat zainwestowano w rozbudowę i utrzymanie obiektu wiele tysięcy marek. Pieniądze te pochodziły ze składek członkowskich, datków sponsorów oraz od instytucji miejskich. Prócz tego klub posiadał własną, bogatą bibliotekę, która znajdowała się zwykle w domu prezesa. Zbiory obejmowały wiele wartościowych książek, większość gazet i wydawnictw gimnastycznych kilku ostatnich dziesiątek lat, materiały szkoleniowe, dyplomy honorowe, dokumenty, kilka popiersi prekursora turnerstwa - Jahna, obrazy i flagi klubowe oraz zdobyte przez zawodników nagrody. Cała ta bogata kolekcja uległa niestety całkowitemu zniszczeniu w marcu 1945 r.
 
Tradycją klubową było, że większość czynnych zawodników nie startowała tylko w jednej dyscyplinie sportowej, ale występowała często w kilku zespołach i konkurencjach indywidualnych. Najlepsi z nich byli niezwykle wszechstronnymi uniwersalistami. I wydaje się, że w tym właśnie tkwiła siła, a co za tym idzie i sukcesy klubu. Sukcesy te jednak nie byłyby możliwe bez dużego zaangażowania kierowników sekcji, trenerów i wszystkich działaczy. Ludzie ci byli idealistami, angażującymi się bez reszty w działalność klubową, poświęcając każdą wolną chwilę klubowi. Bez takich działaczy i trenerów jak: Winkler, Conrad Roerer, Richard Zechmeister, Badrian, König, Runge, Faika, Julius Hunscha, Ewald Leppich, Franz Siemelka, Fritz Ahrend osiągnięcia te nie byłyby możliwe. Zasłużonymi dla klubu byli też jego kolejni sekretarze: Frech, Mastalerz, Ochmann oraz kasjerzy: Adolf Steiner, Oskar Kudla, Adolf David, którzy w ciężkich nieraz czasach zarządzali funduszami klubowymi, utrzymując finansową równowagę klubu.
 
Także kasa klubowa zaginęła w 1945 r. Klub stracił też wszystkie swoje oszczędności wynoszące ponad 5 tys. marek. ATV Ratibor przeżywał swoje złote lata w latach 20. i 30. XX w. Liczba członków przekroczyła w tym czasie 500 osób. W klubie uprawiano takie dyscypliny sportowe: gimnastykę, lekką atletykę, piłkę nożną i ręczną, Faustball, Schlagball, Pushball, Trommelball, turystykę, pływanie, szermierkę, tenis stołowy, narciarstwo, łyżwiarstwo. Członkowie klubu uprawiali także kolarstwo, lotnictwo, wioślarstwo, kajakarstwo, szachy, sporty motorowe, ciężką atletykę i wiele innych rodzajów sportu. Przez szeregi ATV przewinęło się wielu znakomitych sportowców.
 
Niezwykle ciężko jest wymienić chociażby część z nich. Najwybitniejszym z pewnością sportowcem, o którym zresztą będzie jeszcze mowa, był Erich Stoschek. Wszechstronny lekkoatleta, olimpijczyk z 1928 r., mistrz i rekordzista Niemiec w rzucie oszczepem. Nie sposób pominąć także gimnastyków Paula i Waltera Prokopa, Rudolfa i Juliusa Huntschke, Reinholda Kunza, Mausela, Pepi Sapletala, Kurtla Lowaka, Paula Plescha, Mastallerza, Kaczmarka, Herberta Weissa, Maxa Reinera-Rischka, Oskara Kudlę, Antona Lokaya, Franza Donixa - znanych daleko poza granicami Górnego Śląska. Z lekkoatletów warto wymienić: Paula Kaczmarka - mistrza Śląska w dwunastoboju, Hedel Pieculek - odnoszącą sukcesy na arenie ogólnoniemieckiej, Kostkę, Ahrenda, Kaisika, Wojtallę, Golombka, Meissnera, Scholza, Schillera, Lessmanna, Wollnego. Nie sposób wymienić zawodników drużyn gier zespołowych. Wiele nazwisk, co potwierdza dobitnie uniwersalność sportowców ATV Ratibor, powtarza się wielokrotnie.

Piotr Sput