Ostatni wywiad Emila Kiszki

Na kilka tygodni przed swoją śmiercią pochodzący z knurowskiego Krywałdu Emil Kiszka udzielił ostatniego wywiadu, który publikujemy. 

Narodziny sprintera 

Krywałd (obecnie dzielnica Knurowa) był od zawsze ośrodkiem lekkoatletyki na Śląsku. Ja się tam urodziłem (5.12.1926) i wychowałem. Moi rodzice (Franciszek, Albina Pietrzyk) nigdy nie stawiali mi przeszkód w uprawianiu sportu. Nie miałem innego wyboru. Z marszu trafiłem do lekkoatletyki. Jako 10-letni chłopiec uczestniczyłem w ogólnopolskich zawodach „Sokoła”. Wygrałem bieg na dystansie 60 m. Zawody w Krywałdzie organizował wiceprezes  OZLA, dyrektor  miejscowego zakładu „Lignoza” – inż. Stanisław Wierzbicki. Ze względu na działania wojenne na kolejne starty czekałem aż do 1947 roku. Podczas inauguracji w Krywałdzie dyst. 100 m przebiegłem w czasie 11,4 sek. Podczas Mistrzostw  Śląska w hali zwyciężyłem w trzech  konkurencjach. Na zakończenie sezonu, jako reprezentant Śląska rywalizowałem z powodzeniem na stadionie Pogoni Katowice ze świetnymi, amerykańskimi sprinterami. Zająłem drugie miejsce. Przebiegłem 100 m. w czasie 10,7 sek.

Rekordzista kraju

Do sukcesów zaliczyłbym 4 tytuły mistrza Polski, które w latach 1948 – 55 wywalczyłem na 100 m (3) i  w skoku w dal (1). 11-krotnie poprawiałem rekord kraju. Najlepsze rezultaty uzyskałem w 1948 r. W Gdańsku skoczyłem w dal 7, 32 m. Z  kolei w Krakowie „setkę” pokonałem w 10,5 sek. Ponadto w Erfurcie dystans  200 m przebiegłem  w czasie 22, 0 sek. Wystąpiłem także 14 razy w barwach reprezentacji kraju (100, 200 m, skok w dal, szt. 4 x 100 m). Szczególny rozdział to udział w ME (1950, 54) oraz w IO (1952). Dysponując odpowiednią szybkością, grałem z powodzeniem w piłkę nożną (1956 – 58), reprezentując barwy II – ligowej Concordii Knurów, a także Unii Krywałd.
 
„Mieszkał” na stadionie

Była to wieloletnia praca zawodowa. Jako technolog (wydział materiałów wybuchowych) pracowałem w Zakładach  Chemicznych – Krywałd. Po południu dzięki wyrozumiałości mojej rodziny,  „mieszkałem” na stadionie oddając się pracy  szkoleniowej i sędziowskiej (1954 – 1986). Jestem już  na dobre emerytem. Mieszkam od  pewnego czasu w Huerth (k. Kolonii). Zrealizowałem także moje życzenie. Dzięki pomocy młodszych koleżanek i kolegów zorganizowaliśmy spotkanie członków byłej  sekcji lekkoatletycznej Unii Krywałd (2004). To było  sentymentalne, rodzinne, udane dla wszystkich spotkanie.  O przyszłości nie myślę. 

Wywiad z Emilem Kiszką zostal przeprowadzony 16 stycznia. Emil Kiszka zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 9 lutego. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Huerth k. Kolonii. Zmarłego w imieniu Klubu Olimpijczyka „Sokolnia” w Rybniku, KS Unia Krywałd i  PKOI w Warszawie pożegnał red. Jerzy Szczygielski, który przypomniał biografię i osiągnięcia zasłużonego sportowca.

Wspomnienie słynnego sprintera
Absolwent technikum chemicznego. Zawodnik (176 cm, 76 kg) Lignozy (1947–49), Unii Krywałd (1950–60). Specjalista w biegach krótkich. 14-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1949 – 56, 32 starty, 7 zwyc. ind.). 4 – krotny mistrz kraju:100 m (1950–52), w skoku w dal (1948). 11 – krotny rekordzista Polski: 100 m (1950 – 10,5 sek.) w sztafecie 4 x 100 m (od 1951 – 41,7 do 1950–40,9 sek.). 4-krotny halowym Polski: 60 m (1948, 1954), 80 m (1951, 1955) skok w dal (1951). Rekordy życiowe:100 m – 10,5 (Kraków 13.8.1950), 200 m – 22,0 (Warszawa 6.9.1952), skok w dal 7,32 (Warszawa 1.9.1950), trójskok 12, 94 (Czeladź 16.10.1949). 2-krotny uczestnik ME (1950 – Bruksela, 1954 – Berno). W Brukseli (1950) w  finale 100 m zajął 4 m. (10,7). 2-krotny uczestnik, medalista AMŚ w sztafecie 4 x 100 (Berlin 1951 – 2, Budapeszt  1954 – 2). Brązowy  medalista na dyst. 100 m (Berlin – 1951). Najsłynniejszy sprinter w powojennej Polsce. Drugi sportowiec Polski w plebiscycie Przeglądu Sportowego (1950 – 2, 1951 – 6). Mistrz Sportu nagrodzony Złotym Medalem  za zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego (2004).

Olimpijczyk 1952 Helsinki:
100 m – 3 m. w V przedbiegu (6 zaw.) z czasem 10, 9 odpadł z konkursu. W biegu sztafetowym 4 x 100 – 3 m. w I przedbiegu (7 zesp.) z czasem 41,8. W I półfinale (6 zesp.) z czasem  41,8 odpadł z konkursu. Partnerzy w sztafecie: Z. Buhl, Z. Stawczyk, D. Sucheński.

Jerzy Szczygielski